Bir Arikana kadını bir gün kış için saklamak üzere tarladan mısır topluyormuş. Koçanları koparıp, ceketinin eteğine doldurarak saptan sapa gidiyormuş. Hepsini topladığında gitmek için kalkmış, o sırada ağlayıp şunları söyleyen çocuk sesi gibi bir ses duymuş:
“Beni bırakma! Beni bırakıp gitme!”
Kadın şaşırmış. “Bu hangi çocuk olabilir?” diye sormuş kendi kendine. “Hangi çocuk mısır tarlasında unutulmuş olabilir?”
Koçanları doldurduğu ceketini yere bırakıp aramaya başlamış.; ama hiçbir şey bulamamış.
Gitmek üzereyken sesi tekrar duymuş:
“Beni bırakma! Beni bırakıp gitme!”
Uzun bir süre aramış, taramış. Sonunda tarlanın köşesinde yaprakların altına saklanmış küçük bir mısır koçanı bulmuş. Ağlayıp duran buymuş; Kızılderili kadınların mısır koçanlarını çok dikkatle toplamalarının nedeni de budur işte. Olmuş büyük koçanlar son koçanın unutulmasına ya da gözden kaçmasına neden olmamalıdır, Yüce Ruh bundan hoşnut kalmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder