Günlerden bir gün güvercinin biri tatlı tatlı şakıyorken bir sincap yaklaşıp ona dedi ki: “Ah, anacığım bir bilsen… sel geliyor.”
“Gerçek mi” dedi güvercin.
“Gerçek ya. Ben senin yerinde olsam yavrularımı öldürürüm.”
“Yavrularımı öldürmemi nasıl söylersin” diye güvercin çok kızdı.
“Onları suda çırpınarak boğulmaya mı bırakacaksın?”
Sincap böyle diye diye zavallı güvercini iyice etkiledi. Sonunda onu yavrularını öldürmesi gerektiğine inandırdı.
Ağlaya ağlaya vurup öldürdü güvercin tek tek yavrularını. Sonra da oturup beklemeye başladı sel basmasını. Ama günler geçti, sel mel yok ortada.
O zaman anlayıverdi sincabın onu nasıl da aldattığını.
Bu yüzden, o gün bu gündür, zavallı ana güvercinin acıklı türküsü her yanda işitilir:
“Cu úc tu tusen. Cu úc tu tusen”.
“Sincap beni kandırdı, sincap beni kandırdı.”
(Derleyen : Carlota Ac Haas
Bildiren : Severa Ku López
Yöre : Nunkini, Campeché)
(Meksika Masalları, Okyanus yayınları)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder