Bir zamanlar aya aşık bir tavşan varmış. Her ne zaman ay görünse, tavşan onu deliğinin kapısında bekler, şöyle söylermiş:
“Sevgili ay, neden inip beni yanına almıyorsun?”
“Yapamam” diyormuş ay,”biliyorum sen beni gerçekten seviyorsun,ama yapamam.”
Buna karşın tavşan öyle çok yalvarmış, öyle çok yalvarmış ki, günün birinde ay tavşanın her gün su almaya gittiği göle inmiş. Tavşan gelince, ayı suda görüp şöyle demiş:
“Sevgili ay, şimdi beni yanına alır mısın?
“Evet” diye yanıtlamış ay “ama göğe çıkınca korkarsan seni aşağı atarım.”
“Olsun, pekala! Nasıl istersen!”
Bunun üzerine hayvancağız ayın üzerine tırmanıp çıkmış. Bu yüzden aya ne zaman baksak orada tavşan görürüz.
(Derleyen : Leobardo Guevera M.
Yöre : Fincas Viejas, Mplo. Tecpan de Galeana, Guerrero.)
(Meksika Masalları, Okyanus yayınları)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder